Eetstoornis en feestdagen – waarom het niet altijd een feestje is (en hoe ik ermee omga)
Feestdagen… ze heten feestdagen, maar eerlijk?
Eetstoornis en feestdagen; ik vind het best een ingewikkelde combinatie. Met een eetstoornis voelen ze vaak allesbehalve als een feestje.
Misschien herken jij dat ook wel.
1e paasdag, 2e paasdag… het lijken twee zondagen achter elkaar. Maar ondertussen weet je hoofd: morgen is het gewoon dinsdag. En ik? Ik hobbel achter de feiten aan, zoekend naar structuur, naar grip. M’n ritme is kwijt, alles loopt anders dan normaal – en daar word ik wiebel van.
En dan hebben we het nog niet eens over het eten zelf gehad.
Als ‘gezellig samen eten’ niet zo gezellig voelt
Want hoe goed ik ook weet hoe ik ermee om wil gaan… dit soort dagen blijven spannend.
Zelfs als ik gewoon thuis ben. Zelfs als er geen uitgebreide brunch of familiediner is.
Feestdagen draaien vaak (onbedoeld) om eten. En als eten iets is waar je mee struggelt, bijvoorbeeld omdat je herstellende bent van een eetstoornis, dan voel je dat overal tussendoor. Het idee dat er verwachtingen zijn. Dat mensen op je letten. Of juist dat ze níks zeggen en je zelf maar moet uitzoeken hoe je ermee omgaat.
Voor mij slaat die spanning zich op in m’n lijf. Buikpijn. Het gevoel dat ik ‘te veel’ ben. M’n hoofd die zegt: “Zie je wel.” Terwijl ik ergens ook weet: dit is spanning. Dit is niet mijn lijf die iets verkeerd doet. Dit is mijn hoofd die hard aan het werk is.
Een eetstoornis en feestdagen: Wat helpt (mij) op zulke dagen?
Gelukkig leer ik steeds beter hoe ik mezelf een beetje zachtheid kan geven op dit soort momenten. Dankzij Romy (ze helpt me met mijn voeding) heb ik een paar dingen die mij helpen – misschien heb jij er ook iets aan:
✔️ Blijf in contact met de mensen om je heen.
Klinkt simpel, maar als ik in m’n hoofd blijf zitten, wordt alles alleen maar groter. Door even te kletsen, af te leiden, blijf ik met mijn voetjes in het hier en nu. Niet daar in die malende gedachtes.
✔️ Kies voor eten dat je kent en vertrouwt.
Soms neem ik iets mee wat ik thuis ook eet. Dat geeft een stukje veiligheid in een spannende setting. Of ik kies uit wat er is iets wat ik herken. Dat helpt.
✔️ Je hoeft niks wat je niet wilt. Echt niet.
Ook niet als iemand het je tien keer aanbiedt. Ook niet als er wordt gezegd: “Ah joh, neem nou gewoon een stukje.”
En ook niet als er een: “Doe nou gezellig mee…” om de hoek komt kijken. Want als het voor jou op dat moment niet gezellig is? Dan is dat helemaal oké.
✔️ Even eruit stappen mag.
Een mini pauze, even in je eentje. Al is het maar vijf minuten op het toilet om te ademen, tot rust te komen, misschien zelfs een mini meditatie te doen. Dat kleine momentje kan zóveel schelen.
✔️ Wees eerlijk als je het spannend vindt.
Dit vond (en vind!) ik misschien wel het moeilijkste. Maar als ik zeg: “Ik vind dit best lastig,” dan lucht dat op. Het maakt ruimte. Ook voor de ander.
Want eerlijk? Voor familie of vrienden is het soms ook ingewikkeld. Zeggen ze iets? Of juist niet? Moeten ze je helpen? Of je gewoon laten?
Door het bespreekbaar te maken, haal je bij iedereen een beetje spanning weg.
Je mag het op jouw manier doen
Er is geen goed of fout.
Je mag doen wat goed voelt voor jou.
Je hoeft nergens aan te voldoen. Geen ‘gezelligheidsnorm’, geen ‘ik moet dit kunnen’, geen ‘anderen eten toch ook gewoon’.
Herstellen van een eetstoornis is al ingewikkeld genoeg. Wees lief voor jezelf.
En weet: als jij hiermee worstelt – je bent niet de enige.
💌 Liefs,
Lianne
Ben je benieuwd welke (baby) steps ik nog meer zet in mijn herstel van anorexia? Dan vind je de blog ‘Angst voor eten overwinnen‘ vast ook interessant 🙂
Hi, ik ben Lianne – blogger, dagboekjunkie en Chief of Fun bij 4 season must haves 💕
Tussen chaos en comfort deel ik mijn reis van herstel, ondernemen en liefdevol leven met een tikkie lef.
👉 Nieuw hier? Lees hier meer over mij of volg mijn persoonlijke verhaal via @lilly.and.the.city 💫
