Herstellen van anorexia & haarverlies: hoe ik losliet, jankte én trots werd op m’n ‘nieuwe’ haar

Durf ik dit echt te delen? Jep. Het staat online.

Mijn herstel van anorexia verhaal begon na een bumpy therapie road van ruim 30 jaar niet met glitter en affirmaties. Het begon met angst. Met een opname in het ziekenhuis. Met TPV-voeding (totale parenterale voeding), waar ik doodsbang voor was.

Herstellen van anorexia: Vertrouw, ontspan en laat los

Ik heb meerdere traumatische ervaringen gehad met (sonde)voeding, en dit voelde als de ultieme nachtmerrie. Mijn psychiater zei: “Je hebt een goed team om je heen. Vertrouw, ontspan en laat los.” En die woorden bleven. Aan die woorden heb ik me bij elke paniekaanval vastgeklampt. Een soort mantra, een affirmatie; hoe je het ook wil noemen. Elke keer opnieuw: vertrouw, ontspan, laat los. En nog een keer. En nog een keer. En…

TPV-voeding en een team van specialisten

Ik liet het toe. De TPV-voeding. De zorg. Het team. Na een week mocht ik gelukkig weer naar huis, onder voorwaarde dat de thuiszorg elke avond langskwam om de voeding aan te sluiten. (Ik wilde dit per se ’s nachts, zodat de buitenwereld het niet zag en ik geen ‘oordelende’ blikken zou krijgen.)

Mijn lijf kreeg eindelijk wat het nodig had: voedingsstoffen, rust, aandacht.

Dus dan zou je denken: Yes, nu groeit alles weer. Alles wordt voller, sterker, beter.

Letterlijk en figuurlijk loslaten en keihard janken

Maar nee. Mijn haar begon uit te vallen.
Niet van stress. Niet van ondervoeding. Maar juist toen ik begon met ‘echt’ voeden, met voelen, met kwetsbaar durven zijn, met loslaten.

En dat was zó symbolisch dat ik erom moest huilen. Keihard janken. Mijn herstel was nu voor het eerst echt begonnen. En alles liet letterlijk los.

Mijn haar werd dun. Echt dún. En ik voelde me daar zó onzeker over. Gelukkig is daar Ilse – de liefste en leukste kapster ever. Ze had zelf ook extensions en vertelde me hoe veel zelfvertrouwen dat haar had gegeven.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Lilly | Real talk & happy vibes (@lilly.and.the.city)

F@CK IT, ik verdien dit

Ik twijfelde even (tja, het is niet echt goedkoop), maar toen dacht ik: F@CK IT, ik verdien dit.

Ik héb het gedaan. Ik heb me laten opnemen. Ik heb die TPV-voeding geaccepteerd. Ik heb gevochten voor herstel van anorexia. En als ik daar een beetje meer zelfvertrouwen van krijg, dan trakteer ik mezelf op extensions.

Dus dat deed ik. En ik ben er elke dag nog super super blij mee.

Mijn haar groeit weer. Oké, wel heel langzaam. Maar wel mét slag. En al het goede komt langzaam… zoiets zeggen ze toch?

En ik? Ik groei, net als mijn haar, langzaam mee. Dat is mijn bumpy road van herstellen van anorexia. Rustiger. Meer open. Oprecht. Puur. En met een flinke portie trots, inclusief zelfspot 😉

Liefs,
Lianne

Benieuwd hoe ik mijn vastgeroeste structuur los leer laten? Lees dan deze blog 🙂