Wow, wat vliegt de tijd! Het is al weer zo’n 3 maanden geleden dat ik voor het eerst een voet over de drempel bij Human Concern zette. Hoe ik het vind, wat doet het met me doet, wat heb je gedaan, denk je dat ze je kunnen helpen bij je herstel van anorexia; ik vertel het je allemaal in update #2 over mijn ervaring bij Human Concern.
Hoe vind je het tot nu toe bij Human Concern?
Tja, wat zal ik er over zeggen. Enorm heftig. Ik had niet verwacht dat het zoveel met me zou doen. En eerlijk gezegd gingen bij het woord ‘verdiepingsfase’ de haren op mijn rug accuut rechtovereind staan. Daar kom ik nu 100% op terug. Deze fase raakt me diep. Het wordt me nu steeds duidelijker wat eigenlijk de functie van mijn eetstoornis is. En wat de reden is waarom ik het na al die jaren nog steeds niet los kan laten? Blijkbaar is er nog steeds iets waar ik het nu nog voor nodig heb. Of is het misschien dat ik denk dat ik het nog nodig heb? Is het mijn onzekerheid? Mijn faalangst? Of is deze levensstijl zo met me verweven dat ik eigenlijk vergeten ben waarom ik op deze manier mijn dagen vul?
Wat staat je de komende tijd te wachten?
De verdiepingsfase sluit ik binnenkort af met het opstellen van mijn behandelplan. Een mooi overzicht met de doelen (en heel veel kleine stappen om deze doelen te bereiken) waar ik de komende tijd mee aan de slag ga. Doelen maken en stappen bedenken is leuk, maar ze daadwerkelijk uitvoeren… Super spannend! Vandaar ook die kleine stappen. Anders raak ik in paniek en haak ik accuut af. Daar ging ik bijna alle andere behandelingen de mist in.
Wie helpt je hierbij?
Mijn familie staat 100% achter me. Bij Human Concern staat een heel team met ervaringsdeskundigen en specialisten voor me klaar. Elke week heb ik een gesprek met J. (om privacy redenen noem ik haar naam niet voluit). Bij haar voel ik me op mijn gemak. Kan en mag ik mezelf zijn. Niets wat ik zeg is raar of vreemd. Heel fijn. Dan ga ik zo om de 2 weken langs bij diëtiste W. Mijn grootste angst was dat ik een enorme eetlijst onder mijn neus geschoven zou krijgen. Nou, ik heb geen lijst gezien. Ook regels qua aankomen zijn er niet. Pak van mijn hart. Elk gesprek kijken we samen naar wat ik op dat moment aandurf en daar ga ik dan mee aan de slag. Voorbeeldje: drink elke dag een glas sojamelk. Is te doen, toch?
Valt het je mee of tegen?
Eigenlijk allebei niet. Ik wist niet precies wat ik kon verwachten. Dus vandaar. Wel vind ik het pittig. Die ene donderdagochtend die ik in Zwolle doorbreng hakt er naast mijn 32-urige werkweek behoorlijk in. Maar ik ga rustig verder. Probeer niet te ver vooruit te kijken (dan raak ik in paniek). Elke stap die ik neem is mooi (en eng en spannend). Maar het belangrijkste: I GO FOR IT (al is het met knikkende knietjes)!
PS 1. Wil je meer weten over Human Concern? Op HumanConcern lees je er alles over.
PS 2. Alle #updates over mijn ervaringen bij Human Concern vind je hier.
Geef een reactie