Pompoen: my true love

Ik ben dol op pompoen. Yep, true love it is! Ik kan m’n geluk ook niet op nu het pompoenseizoen weer van start gaat. M’n vader kweekt deze oranje wonders zelfs speciaal voor mij in zijn groentetuin. Hoe lief is dat! Toch heeft mijn lover een groot nadeel: z’n keiharde schil. Je moet ‘em eerst in stukken zien te snijden. Een hele onderneming!

Operatie pompoen

Dat Pauline (van Uitpaulineskeuken.nl) zelfs met het advies komt om er niet eens aan te beginnen zegt eigenlijk al meer dan genoeg. Conclusie: ik stel me niet aan; het snijden van een pompoen is echt een ‘dingetje’. Maar mijn pompoenliefde is groter dan alle risico’s die het met zich meebrengt. Hiermee doel ik op de combinatie van een scherp mes + mijn klunzigheid. Meestal gaat het goed (op een klein snijwondje en een afgebroken nagel na) en wint mijn doorzettingsvermogen het van z’n stugge jas.

Een grote Jaap

Gisteravond niet, gister kwam de schil als winnaar uit de bus. Resultaat: een grote Jaap tussen mijn duim en wijsvinger. Oeps. De sterretjes dwarrelden voor m’n ogen. Pleister? Denk niet dat een pleister zo’n Jaap ’trekt’ en om op zondagavond op zoek te gaan naar een dokterspost zag ik ook niet zitten. Op naar de de buurvrouw. Zij is verpleegster, dus als iemand me kan helpen is zij het wel. En inderdaad. Met een paar mooie zwaluwstaartjes en het advies om nu even helemaal geen kracht met mijn hand te zetten, zat ik een half uur later weer thuis op de bank.

Forever pumpkin love

Vanmiddag ben ik voor de zekerheid toch nog maar even langs de dokter gegaan. Het had wel gehecht moeten worden. Oeps. Om het alsnog te hechten is het te laat. Dat schijnt tot 6 uur na het incident te kunnen. Nu loop ik met een pracht van een verband om m’n hand. Hoe charmant. Vooral als ik vertel hoe ik hier aan kom. Niemand kijkt me verbaast aan: da’s nou echt weer iets voor jou! En ze hebben gelijk. Ik weet het. Gevaar voor eigen leven of niet, mijn Pumpkin love is en blijft forever!