Stoppen met laxeermiddelen: mijn eerlijke verhaal
Laxeermiddelen gebruik je niet ‘zomaar’.
En stoppen ermee… dat is allesbehalve makkelijk. Toch is dat precies wat ik eind 2024 gedaan heb, na tientallen jaren. Niet in één keer, niet volgens een schema, maar op mijn eigen gevoel – met hulp. En wat ben ik blij dat ik het heb aangedurfd.
Waarom stoppen met laxeermiddelen zo moeilijk is
Ik gebruikte laxeermiddelen vanaf m’n 18e. Met tussenpozen, maar het was altijd een soort veiligheid. Een houvast. Door mijn chronische alvleesklierontsteking en omgekeerde darmen heb ik standaard diarree – en toch was ik jarenlang bang dat ik ‘vast zou lopen’ als ik zou stoppen.
Die angst maakte het loslaten zó spannend. Het gevoel van ontlasting in mijn darmen vond ik onverdraaglijk. En als je laxeermiddelen gewend bent, voelt stoppen soms als afkicken. Wat het eigenlijk ook is.
In één keer stoppen met laxeermiddelen, of afbouwen?
Ik heb er zelf vaak op gegoogeld: hoe kun je het beste stoppen met laxeermiddelen? Maar een duidelijk antwoord vond ik niet.
Volgens sommigen moet je cold turkey stoppen. Anderen zeggen: juist langzaam afbouwen.
Voor mij werkte het laatste. Niet volgens een strak afbouwschema, maar op gevoel. Soms een dag overslaan. Dan toch weer een halve nemen. Mezelf af en toe een schop onder m’n kont geven. Maar ik deed het. In mijn tempo.
Wat mij enorm hielp, was dat ik er eerlijk over was. Tegen mijn psychiater. En tegen Romy van The Nourish State. Alleen al het uitspreken voelde als steun. Ik hoefde het niet alleen te doen.
Wat er gebeurde toen ik écht gestopt was
Mijn grootste angst? Dat ik niet meer naar de wc zou kunnen. Maar wat bleek? Ik heb juist élke dag meerdere keren ontlasting. Diarree, zoals altijd, maar zónder laxeermiddelen.
Dus al die tijd was het eigenlijk nergens voor nodig.
En ja, ik geef toe… er ligt nog een doosje laxeerthee in mijn kast. Gewoon… voor het idee. En dat is oké.
De schaduwkant waar niemand over praat
Wat ik nooit eerder durfde te vertellen:
Er was een periode dat de diarree zó heftig en plotseling kwam, dat ik de straat bijna niet meer op durfde.
Ik droeg zelfs incontinentiemateriaal – best gênant, want er was amper iets in mijn maat. Meerdere keren heb ik het onderweg niet gered. Dan ging ik met een jas om mijn middel via de Zara snel een schone broek kopen, voordat ik bij mijn werkplek aankwam.
Ik voelde me zó alleen. Zó schaamtevol.
Maar nu? Nu voel ik me vrij. Geen laxeermiddelen meer. Geen angst. Geen plastic bescherming.
Alleen ik. In mijn eigen lijf.
Soms spannend, maar vooral: zó trots dat ik dit heb gedaan.
Liefs Lianne
Wil je meer weten over mijn herstel van anorexia? In deze podcast over mijn herstel van een eetstoornis vertel ik je er alles over.
Hi, ik ben Lianne – blogger, dagboekjunkie en Chief of Fun bij 4 season must haves 💕
Tussen chaos en comfort deel ik mijn reis van herstel, ondernemen en liefdevol leven met een tikkie lef.
👉 Nieuw hier? Lees hier meer over mij of volg mijn persoonlijke verhaal via @lilly.and.the.city 💫
